Via het Kittenhuis kwam Gudrun bij ons wonen; een klein, ondeugend lapje. Ze was al snel vriendjes met de rest. Met geen enkele kat die er later bij kwam had ze problemen. Naast kroelen was haar grootste hobby lekker in de ren liggen, bij voorkeur in het huisje, met haar kin op het randje van het balkon. Toen er een paar jaar terug een tumor werd gevonden hebben we ervoor gekozen haar niet meer te laten opereren maar haar met medicijnen op de been te houden . Dat is langer dan verwacht gelukt. Op 1e kerstdag 2018 was haar tijd toch op. Rust zacht, lieve Gudrun.
Jord was onze eerste raskat. We waren helemaal weg van ons klein Abessijntje. In het begin was ze nog benauwd voor Sigyn. Vanaf het moment dat Laga erbij kwam was dat over; Jord en Laga waren onafscheidelijk. BFF! Naar ons en bezoek toe was Jord ontzettend lief. Ze kwam graag kroelen of op schoot zitten, of dat nu uitkwam of niet. In de keuken wilde ze graag “meehelpen”, dat was iets minder handig (maar wel erg leuk).

Toen ze niet lekker in haar velletje zat zijn we naar de dierenarts gegaan. Daar bleek dat ze veel zieker was dan ze had laten merken. Met heel veel verdriet hebben we haar twee dagen laten moeten laten inslapen.

We missen haar vreselijk.
Toen we Tjodalv voor het eerst zagen waren we meteen verliefd op dat zwart-wit katertje. Al snel groeide hij uit een indrukwekkende kerel met een prachtige volle staart, dan noemde we hem ook Tjo de plumeau!

Tjodalv zat graag buiten. Hij genoot met volle teugen als de wind door zijn lange haren waaide; een echt Tjootje mallootje was ie dan.

Begin dit jaar at hij minder en zat hij duidelijk niet lekker in zijn vel. Controle bij de dierenarts liet zien dat zijn tanden niet in orde waren. Nadat zijn gebit schoongemaakt was, ging het even weer wat beter. Na een bloedonderzoek bleek dat zijn nieren bijna niet meer werkten. Ondanks medicijnen en dwangvoederen kwam hij er niet bovenop. Helaas hebben we hem moeten laten inslapen.

Dag Tjodododo!
Amper 2½ week oud was Ægir toen hij door Hans gevonden werd op de vliegbasis. Zijn mama, broertjes en zusjes waren door de vogelman meegenomen en hij was alleen achtergebleven.

Met flesvoeding, veel aandacht en liefde ging het al snel goed met hem. Bödvild fungeerde als surrogaat-moeder en leerde hem al noodzakelijke "poezendingen" . Met de rest kon hij het ook prima vinden.

Wij kregen geen kopjes maar kopstoten van hem. Hij kon niet genoeg kroelen. Met alle nieuwe katten die erbij kwamen kon hij het goed vinden.

Begin 2016 was hij flink afgevallen. Na een onderzoek bij de dierenarts bleek dat zijn nieren niet goed meer werkten. Met medicijnen en aangepast voedsel kwam hij er toch boven op. De komst van Ragnarok vond hij leuk;  weer een vriendje om te wassen en samen mee te slapen.

Aan het eind van het jaar zagen we hem steeds magerder worden. Het nieuwe jaar heeft hij nog gevierd, maar op 11 januari 2017 was zijn kaarsje helemaal op. Lekker thuis is hij ingeslapen. Dag kleine man!
In mei 2005 vroegen onze overburen of we voor hun poes en kroost wilden zorgen terwijl ze op huwelijksreis gingen. Dat was uiteraard geen probleem. Eén van de kleintjes was Laga, die meteen ons hart gestolen had. Toen ze oud genoeg was is ze daarom de straat overgestoken om bij ons te komen wonen.

Vanaf het begin was duidelijk dat Laga een poesje was met een eigen willetje. Met Jord had ze een speciale band. Regelmatig kwamen de twee dames tikkertje spelend door het huis gerend. Dat was een prachtig gezicht.

Rond haar elfde verjaardag was Laga ineens een stuk rustiger en zat ze duidelijk niet lekker in haar vel. Haar gedrag wisselde per dag. Uiteindelijk was al haar fut op en heeft ze als laatste redmiddel twee dagen aan het infuus gelegen bij de dierenarts. Het leek dat ze er bovenop zou komen, maar eenmaal thuis ging het toch weer bergafwaarts. Om haar niet te laten lijden hebben we haar op 26 mei 2016 helaas moeten laten inslapen.

We zullen onze eigenzinnige, slimme en lieve Laga missen.
Sigyn is geboren op 16 mei 1996. In de Noordse mythologie is Sigyn de derde vrouw van Loki. Sigyn was vrij veel op zichzelf, tenzij ze bij Loki kon zijn. Dat is altijd haar grote vriend geweest. Toen hij doodging heeft ze een slechte tijd gehad. Ze had liever dat de andere katten haar met rust lieten.

De laatste jaren bleef ze liever op de bovenverdieping. Ze was wat toeschietelijker en konden we haar lekker oppakken. Ook met de andere katten ging het beter.

11 Dagen voor haar 18e verjaardag was haar lijfje op. Ze is in haar vertrouwde kamer stilletjes in slaap gevallen en niet meer wakker geworden.
Op 7 april 1993 werd Freya geboren, vernoemd naar de godin van liefde en schoonheid. Die naam was een schot in de roos. Heel haar leven lang is ze ontzettend lief, zacht en mooi geweest. Ze heeft alle nieuwe poezen zien komen en deze zonder problemen aanvaard.

Haar gezondheid was niet geweldig; ze is tweemaal aan een tumor geopereerd, kreeg een chronische schild-klieraandoening en haar nieren waren de laatste jaren niet super meer. Toch bleef ze speels en aanhankelijk. Maar na 17 jaar en 3 maanden wilde haar lijfje echt niet meer; op 29 juni 2010 hebben we afscheid van haar moeten nemen.
Op 30 april 1995 werd onze Bödvild geboren. Bij ons in huis bleek al gauw dat ze niet alleen ontzettend lief en spraakzaam was, maar ook heel slim. Daarnaast speelde ze graag surrogaat moeder voor de kleine katjes die na haar in huis kwamen.

In juli 2007 had ze een zware maag-darmontsteking, waarvan ze wel opknapte, maar het eten en drinken smaakte haar niet echt meer. Op 4 september 2007, bij een kijkoperatie, bleek dat ze kanker met uitzaaiingen had in een lymfeknoop. Ze is niet meer wakker geworden uit de operatie.
Op 7 april 1993 werd onze Loki geboren. Vanaf het moment dat hij bij ons in huis kwam, was hij een allemans-vriendje. Voor alle andere poezen die erbij kwamen in ons huishouden en al het bezoek dat ooit binnenkwam was Loki vriendelijk, lief en aanhankelijk.

Eind mei 2006 bleek dat hij nierproblemen had in een vergevorderd stadium. Met aangepast voer en medicijnen hebben we nog geprobeerd om hem een fijnere tijd te geven. Helaas hebben we onze levensgenieter op 6 juli 2006 moeten laten gaan.



Als een pluizig oranje katertje kwam Galder ons huis binnen. In korte tijd groeide hij uit tot een grote, lieve, rode reus. Hij was een echte allemansvriend. Zodra er gekroeld werd ging zijn motor aan. Zijn gesnor was door een dichte deur te horen. Als een razende kon hij achter het rode lampje aan rennen om daarna compleet in coma te vallen op een schoot of kussen.

Vanaf jonge leeftijd had hij nierproblemen, waardoor hij vroeg al dieetvoer moest hebben. Dit ging heel lang prima. De laatste jaren viel hij flink af. Na controle bij de dierenarts bleek dat hij een tumor op zijn nieren had. Hij kreeg extra medicijnen en knapte weer wat op. Een half jaar geleden zorgde een bloedprop in zijn achterpoot ervoor dat hij even mank liep. Ook dat ging over, maar onze reus bleef achteruit gaan. Op 19 januari 2022 was het echt voorbij.  Rust zacht, grote rode vriend!
Een klein half jaar nadat Tjodalv bij ons kwam wonen, volgde zijn halfzusje Rauni. Ze groeide uit van een klein pluizenbolletje tot een pittige dame, die zich niet door de grotere heren van slag liet brengen. Als de overmacht te groot werd kon ze flink blazen en meppen en daarna was alles weer okee. Ze was een heerlijke kletsmajoor en liet altijd graag horen dat ze aanwezig was. Nieuwe poezen gedoogde ze, maar echt bij andere liggen deed Rauni niet. Ze ging lekker haar eigen(wijze) gangetje.

De laatste tijd kreeg ze duidelijk last van artrose, maar ze kwam nog steeds bij ons liggen op de bank. Langzaam zagen we haar lijfje steeds verder op raken, totdat dit op 5 augustus echt niet meer kon. Ze is thuis gestorven. We zullen ons dametje missen.